Wòjcech Mëszk – Gôdczi

Kùńc żëcô

Czedë jem sã pòłożił spac, długò ni mógł ùsnąc. Bez głowã przeszłë mie taczé mëslë: „Żëcé nie dérëje tak długò. Le mie sã pò prôwdze widzy, że to mòjé żëcé tak chùtkò sã nie skùńczi”. Jô so leżôł i mëslôł. Kùreszce jem ùsnął. Òbùdzëł mie głos „òpasëj”. Jô sã ùrzasł. „Cëż to bëło? Smierc. Dlôcze? Doch to ni mòże bëc mój kùńc. Móm dopiérkù dwadzesca lat. Ni mòże bëc tak, żebë młodi człowiek ùmarł na zawôł, czë cos jinszégò. W aùtółowim wëpôdkù, to jo, to je co jinszégò, ale nié we westrzódkù nocë. To je procëm szëkù”. Tej leżã dali.
I znôwù czëjã: „Òpasëj!” Cëż sã nie dzeje? Abò jô jem òbarchniôł, abò chtos jawerno gôdô. Nié, ni mòże bëc. Witro, czej wstónã i pòwiém kòmùs ò tim, co mie sã dzysô przëdarzëło, wszëtcë bãdą sã wëszczérzalë. Ale zdrzącë z drëdżi stronë „…Òpasëj!” – jesz rôz jô to ùczuł. Terô jô pò prôwdze òpasowôł. Sadnął na leżawiszcze. Béł jem całi zmòkłi. Słowa ne bëłë tak wërazné, że jô ni mógł ùsedzec w ùbëtkù. Zdjimnął jem nodżi z wërów, pòstawił je na zemiã. Z drëżącyma rãkama i nogama jem wstôł i zaczął pòmalinkù jic w strónã kòńtaktu. Ale tuwò bëło zôs cos dzywnégò. Maklóm, maklóm… ni ma włącznika. Je cemno. Jô so przëbôczëł te zacygniãté wczora nowé żalëzëje – nôlepszi wëmëslenk zôpadny cywilizacëji, chtëren zamikô człowieka przed widã w nocë, w dzéń, czedë chcész – nawetka w samò pôłnié.
Maklóm dali, je zléw. No jo, terô jem doma. Żelë je zléw, to wszëtkò mùszi bëc na swòjim môlu. Tej mùszi téż bëc i kòńtakt. Szëkóm, szëkó… ni ma. Terô jô béł czësto baf. Maklóm centëméter, pò centëmétrze, a jak gò ni ma, tak ni ma.
Jô òbarchniôł. Czëjã jak mòklëzna spłiwô pò mòji gãbie. Tej przez głowã przebiegła mie mëslô: „Jidze do òkna i je òtemkni”. Jô sã òbrócëł i zdrzã w cemny nórt, dze wiedno bëło òkno. I tak krok w krok jidã do przódkù.
Narôz trzôsk. Serce pòdeszło mie do gardła. Co sã nie robi?! To béł stółk, na jaczim jô wczora wieczór pòstawił bùdzyk; z wiôldżim szpókã kòpniãti ùpôdł na pòdłogã. Òddichóm cãżkò. Terô jô béł czësto na se rozgòrzony: „Cëż të òbarchniałi robisz? Jak to wëzdrzi?! Je cemno, stôri dozdrzeniałi chłop lôtô pò jizbie i szukô widu. Cëż na swiece nie je!”
I jô chcôł wińc bùten. Òdemknąc dwiérze i wińc. Le znôwù czëjã „òpasëj”. Tegò jô ju nie strzimôł. Ùczuł jem smród – to bëło mòjé! Jô długò nie mëslôł. Lecã prosto na òkno. Pò drodze wpôdóm na stół, pòtikóm sã ò biurkò. Kùreszce dobiegóm i zriwóm żalëzëje, òdmikóm òkno… robi sã widno – za òknã stoji lãpa.
I terô, tak stojącë, zdrzã na jizbã. Całô je pòrénowónô, wszëtczé rzeczë leżą w rozmajitëch môlach, tam gdze nie je nót. Je jeden wiôldżi szërmëcel. Na westrzódkù je nakalkòwóné, zdrzã na piżamã – je całô òchilónô. Zdrzã dali pòd ruchnową szafã i nie wierzã òczóm. A pòd nią je czëc: „òpa pa pa, òpa pa pa, òpa, òpa pa, pa pa pa, òpa, òpa pa” – to bëła melodijka z kartczi jaką jô wczora dostôł z leżnoscë swiãtów Bòżégò Narodzeniô.
Tak to ju je. Żëcé nie je taczé krótczé, le wcyg je nót òpasowac!

Môłi przëtrôfk

Za òknama bëła dôka. Nick nie bëło widzec. Jô wëprowadzył aùtół z garażë. Tej jô wëszedł z niegò bùten, żebë zatknąc dwiérze. Wrôcóm, zapùszczóm. Widzyta gò! Pùrtk nie chce zapùszczëc, nie wiém skądka mù sã to wzãło. Doch òn ni mô nawetka jednégò rokù.
Kùreszce sã dało. Në, to jadã dali. Wëjeżdżóm na drogã. Jazda jidze mie dosc letkò. Jô so przëbôcził, jak jô zdôwôł na prawò jazdë. Ile tam bëło maraszënkù. Sprzig, biedżi, scygôcz, czerownica, szpédżélk. Ile tegò bëło i wszëtkò robic narôz. Zdrzë przed se, òbezdrzë sã dowslôdë, wcësni sprzig. To nie je dlô lëdzy – tak jô tej mëslôł. Terô je kąsk jinaczi.
Jadã, wëjéżdżóm za miasto. I narôz przede mną stoji òna – piãknô, pësznô, snôżô… krowa. Mòże kąsk zmiartô – le je to pò prôwdze krowa. Cëż na drodze robi krowa?! No nick, żelë je na drodze krowa, no tej nacyskóm na scygôcz. Nimò to aùtół jedze dali – je slëskò. Jesz piãc métrów, dwa, jeden i stanął. Jô òddichnął. Jo, mój drëch aùtół, cëż jô bë bez niegò zrobił. Reno nie chcôł zapùszczëc, terô sã zatrzimôł, mòże kąsk za krótkò òd te zwiérzãca, ale sã zatrzimôł. Nie pòwiém, żebë jô nie béł ùrzasłi. Béł, i to jak. Le czej jô tak sztócëk òdetchnął, tej jô wëszedł bùten – bò jakno jô miôł zdżinąc bez céla, to jô mùszã gò chòc kąsk òbezdrzec. Wëchôdajã, jidã naprocëm krowë. Òna stoji, dotikóm ji – òna stoji. Klãkóm – mùszã òbôczëc ji kótë… i jak nie dostónã w gãbã. Ùzdrzôł jem całé karno gwiôzdów – jednô bëła mòja. Zdrzã na niã – òna je corôz krodzy. Je całô czerwionô, jakòs takô mòkrô, lepiącô. Doch, cëż to nie je? To nie je niżódnô gwiôzda le blós jãzór ti òbarchniałi krowë.
Na łepie, zdrzã, mô dwa piãkné, łiszczącé tobaczérë… ale nen jãzëk – jesz rôz jô dostôł midzë òczë. Wstôwóm. Òbarchniałô krowa nie bãdze so ze mie robia lëzawiska. Zdrzã na swòjé bùksë, wãps – wszëtkò je òczapóné, pògniotłé. Terô jô dopiérkù żałowôł, że jô w tã krowã nie wkarowôł aùtółã. „Jesz rôz tej ùzdrzisz” – jô do ni pòwiedzôł.
Jidã do aùtóła. Ale nié, przëbôczëłë mie sã ne dwie tabaczérë na ji łepie. Je nót ji je òbcąc. Òdmikóm bagażnik, je seczérka – nié, to sã nie przëdô – to mie pòtłëcze rodżi. Chòc w ten swój głëpi łep òna téż bë mògła kąsk dostac. Le nié, szëkóm dali – je mérk, to sã téż nie przëdô. Je, je żôga! Bierzã jã w rãce, i pòdchôdóm do ti mòji môłi, môłi, môôôłi… Tak letkò sã nie dostónã do ji głowë. Mùszã wëlézc na maskã aùtóła. Në, tej jô włażã. Ùch, blacha sã wëdżiãła – ale nick: czej sã pòwiedzało „a” tej mùszi sã i pòwiedzec „ã”.
Jak jô kùreszce wlôzł, tej mùszôł jã do se przënãcëc. Në, ale òna jidze sama, z tim swòjim dłudżim jãzorã. Në te hòp! Jem ju jedną nogą na ji chrzebce. Drëgô noga – sedzã na ni. Eee… òna rësza. Prawa jazdë na jazdã wiérzchã to jô prawie ni móm, ale jadã. Nawetka mie to jakòs jidze. Narôz… Co, co të robisz? „Nie jidze w las! Mój aùtół! Mój òpelk!” – rëczã. Nie czëje. Jô dostôł czerzama pò òczach, ale pajama trzimóm wcyg ne môłé tobaczérczi.
Kùreszce sã zatrzima „…jest równaniem różniczkowym swobodnego spadku, a jego rozwiązaniem ogólnym, albo całką ogólną. Przyjmując konkretne warunki…” Cëż to nie je? Jô doch sedzã na wëkładze z matematiczi.
Tak to czasã je, jakno „jawernota” mieszô sã z „jawernotą”.

Leave a Reply

  

  

  

This website uses cookies to offer you the best experience online. By continuing to use our website, you agree to the use of cookies.