Zéńdzenié Zymkòwców w Wejrowie 9 gòdnika 2006 r.
Czej zabrôł jem sã za pisanié négò tekstu wiodro za òknã bëło szaré a kòmùdné i nijak nie zachãcywało, abë wëlezc bùten. Równak wiele bëło òb czas latosy jeseni dniów, czej nôtëra robia nóm rozmajité szpôsë, bò, chòc to jidze kù zëmie, wiodro szlachòwało nié za jesenią a barżi prawie za zymkã. Tej sej czëjã, i na gwës je w tim wiele prôwdë, że taczé wëmiészanié cządów rokù nie je dobré, równak je taczi môl, gdze wiedno, niezanôléżno òd cządu rokù, gòscëc pòwinien zymk. Môlã tim są serca i môdżi młodëch (nié blós całã ale téż dëchã) ùtwórców kaszëbsczich przënôlégającëch do karna Zymkòwców.
Dnia 9 gòdnika 2006 r. zebrelë sã òni pòstãpny (chtëż zrechùje chtërny ju pò prôwdze?) rôz w Mùzeùm Pismieniznë ë Mùzyczi Kaszëbsko-Pòmòrsczi w Wejrowie. Na zéńdzenim nym widzôł jem wiele lëdzy, z jaczima miôł jem ju leżnosc zéńc sã przódë. Bëlë to: Ala Skiba, Pioter Cëskòwsczi, Rómk Drzéżdżón i Słôwk Krause, chtëren przëjachôł z swòją córą Aną. Òkróm tegò béł na nym zéńdzenim Wòjcech Mëszk, chtërnégò znôł jem donëchczôs leno z jegò dokôzów w „Zymkù” i grëpka gòscy, do chtërnëch przënôlégelë: Sylwiô Czaja, Ewelina Kaatz, Mark Mudlaw, młodi, nieznóny nóm z miona dzewùs (kąsk pózni doznôł jem sã, że pisze magistersczi dokôz na témã pòezji młodëch ùtwórców kaszëbsczich) i Emilia Waszkòwskô z Radia Kaszëbë. Na jaczis czas òdwiedzył téż naju gòspòdôrz môla, gdze òdbiwało sã naje zetkanié, czëlë direktor wejrowsczégò mùzeùm wasta Bògùsłôw Breza. Òsoblëwie równak achtna Zymkòwców swòją bëtnoscą bëlnô kaszëbskô pòetka Jaromira Labùdda. Je òna córą jednégò z nôbarżi znónëch ùtwórców kaszëbsczich, czëlë Aleksandra Labùdë znónégò téż jakno Gùczów Mack.
Pierszim dzélã najégò zéńdzeniégò bëło prawie wëstąpienié Jaromirë Labùddë, chtërna rzekła nóm përznã ò swòjim ùtwórstwie i ò kaszëbsczi lëteratùrze lat sétmëdzesątëch 20-tegò stalatégò, czedë to zacza zajimac sã kaszëbizną. Gôda nóm ò swòjëch związkach ze Zrzeszińcama i ò wiôldżim ùwôżanim, jaczé dlô nëch mia. Mówia téż, że baro bë chca wëdac chòc jeden z ùrëchtowónëch przez se ùczbòwników kaszëbsczégò jãzëka, równak dërch mô z tim baro wiôldżi jiwer i to nié z winë pòlsczégò rządu, leno „swòjëch”. Równak jakno ùpiartô Kaszëbka rzekła, że zaweznie sã i tak długò nie wëdô nowégò zsziwkù ze swòjima wiérztama, jaż nie òstónie wëdóny chòc le jeden z ji ùczbòwników. Òkróm tegò przeczëta nóm jeden ze swòjëch pòeticczich dokôzów.
Wastna Labùdda ni mògła równak bëc na całim najim zéńdzenim, bò mùsza jachac na ùczbòwnią i zarô pò tim, jak skùńcza swòje wëstąpienié, mùsza flot rëszëc na banowiszcze, gdze òdwiózł jã Rómk Drzéżdżón. Timczasã reszta Zymkòwców przëstąpia tedë do nastãpnégò dzéla zetkaniégò, czëlë do przedstawieniô przez zebrónëch swòjëch nowëch dokôzów. Jakno pierszi przeczëtôł swój tekst niżi pòdpisóny, czëlë Słôwk Fòrmella. Tekst, jaczi ùrëchtowôł jem na to zéńdzenié, béł nôdłëgszi ze wszëtczich, jaczé jem donëchczôs napisôł. Temù téż Rómk, jesz przed tim, jak òdwiózł wastnã Labùddã na banã, pòwiedzôł, żebë jô zaczął jakno pierszi, bò móm, jak rzekł ze szpôsã w głosu, tekst „na dwie gòdzënë”. Czëtanié jegò na szczescé nie dérowało jaż tak długò i pò szportownym pòczątkù przëszedł czas na kąsk jiny, ju barżi liriczny nastrój, w chtërny wprowôdza Zymkòwców i jich gòscy swòjima wiérztama Alicjô Skiba. Òkróm tegò Rómk Drzéżdżón przeczëtôł jednã swòjã wiérztã, co òsta wëdrëkòwónô w „Stegnie” i pòeticczi dokôz, chtërnégò autorkama są Sylwiô Czaja i Ewelina Kaatz.
W kùńcowim dzélu zéńdzeniégò nasz nieòficjalny przédnik, czëlë Rómk Drzéżdżón rzekł, jak wëzdrzi òglowô sytuacjô „Zymkù”. Gôdôł jaczé mni wicy dokôzë ùdbôł sã dac do nastãpnégò zsziwkù, chtëren mô wińc na zaczątkù przińdnégò rokù. Zachãcywôł téż lëdzy do pisaniô, bò jak wiémë, bëlnégò zachãceniégò nigdë nie je za wiele, pò czim ùczãstnicë zéńdzeniégò zaczãlë sã ju pòmalinkù rozchòdzëc.
A wic do ùzdrzeniô na pòstãpnym zéńdzenim!
Słôwk Fòrmella