Wiérztë (zbiérk)

***

kòżdny sztërk
ùlatowny
jak twòje żëcé
i mòja nôdzeja
dzysészi dzéń
wcyg pamiãtac bãdã
chòc nie wiém
czë to mùszebné
bë zachwilowôwac sã
w pòłowie kòżdny
nieprzéńdzony jesz dardżi
i zamëslëwac
nad ùchôdanim
zuchtërno
zrobionégò
krokù
w przódk

bò nie wiém
czë to mùszebné
żebë znôwù wzérac
na krëchòsc
twòjich dejałów
krëchòtã
mòjich gónów

***

mòje ptôchë
òdlecałë
tam dze
kùńczą sã
spòkójné mëslë

kò jô…
jô jidã do nieba
miodniészégò jak
gòłąbka spiéw

tej wzéróm czë
òn krótkò mie
smiotë janiołów
żdają

tej mijóm
wczorajszi
dëszë cemk

żegnôjta mie
ptôchë renioné
przińdã nazôd
bë dac wóm
nôdzejã

henë dodómk
zbùdëjã
zamkłi
w jegò rãkach

ptôszkù
nie gôdôj mie
że nieba
ju ni ma

skrzidlô noc

òkrëtô twòjim cepłã
skrzidlô noc

na niedoscygłoscë sztrąd
na mòrza łaszczewi spiéw
na twòjã miłotã
miłotë szept
zmëszlonô
w mòji głowie
płomnô

òdpłiwô
ta snôżô
nie najô
noc

Leave a Reply

  

  

  

This website uses cookies to offer you the best experience online. By continuing to use our website, you agree to the use of cookies.