***
kòżdny sztërk
ùlatowny
jak twòje żëcé
i mòja nôdzeja
dzysészi dzéń
wcyg pamiãtac bãdã
chòc nie wiém
czë to mùszebné
bë zachwilowôwac sã
w pòłowie kòżdny
nieprzéńdzony jesz dardżi
i zamëslëwac
nad ùchôdanim
zuchtërno
zrobionégò
krokù
w przódk
bò nie wiém
czë to mùszebné
żebë znôwù wzérac
na krëchòsc
twòjich dejałów
krëchòtã
mòjich gónów
***
mòje ptôchë
òdlecałë
tam dze
kùńczą sã
spòkójné mëslë
kò jô…
jô jidã do nieba
miodniészégò jak
gòłąbka spiéw
tej wzéróm czë
òn krótkò mie
smiotë janiołów
żdają
tej mijóm
wczorajszi
dëszë cemk
żegnôjta mie
ptôchë renioné
przińdã nazôd
bë dac wóm
nôdzejã
henë dodómk
zbùdëjã
zamkłi
w jegò rãkach
ptôszkù
nie gôdôj mie
że nieba
ju ni ma
skrzidlô noc
òkrëtô twòjim cepłã
skrzidlô noc
na niedoscygłoscë sztrąd
na mòrza łaszczewi spiéw
na twòjã miłotã
miłotë szept
zmëszlonô
w mòji głowie
płomnô
òdpłiwô
ta snôżô
nie najô
noc