Sens, Gwiôzdë ë Aniół (wiérztë)

***

Czedë przińdzesz do mie i pòwiész: „Ju czas…”
Tedë jô rozwinã rãce i ùniosã sã w gòrã,
Baro wësok, jesz wëżi blónów.
Tam mdze wiedno pëszny swiat
Bez jiwrów, jiscenkòw.
Słunuszkò swiécëc bãdze całi dzéń,
A kòl wieczora jô ùzdrzã znôwù
Mòjégò serca bicô szëk…

***

W mòjëch gwiôzdach
ùkrëté je wszetkò.
Jô tam schòwa
strach,
ból,
i łzë,
kôżdô gwiôzda wié
jaczi je stalatny sen,
do chtërnégò ùcékóm
czej mie lëchò.
Jô tam schòwa
mòją skòmã
zemsczégò wanożeniô,
to wszëtkò je
głãbòkò na spódkù mòji dëszë
i złómac nie pòzwòli.
Móm to zatacóné w gwiôzdach
kôżdégò dnia,
kôżdi nocë,
wiém…
gwiôzdë nie zdradzą.

***

òdchòdzy kôżdi
leno jeden chùtczi jak drëdżi
le kôżdi
tak samò
zamikô òczë
czej przińdze jegò czas…
czas kôżdi mô jeden
jeden
naznaczony òd pòczątkù
ni mòżna gò przedłużëc
chòcbë na sztócëk
wié że tak je
i téż sã tegò bòji

jô nie bòjã sã że przińdze
mój czas
jô sã bòjã
że nigdë
przed czasã
nie òbôczã
mòjégò Janioła…

Leave a Reply

  

  

  

This website uses cookies to offer you the best experience online. By continuing to use our website, you agree to the use of cookies.