Dwa swiatë, Miłota, Wanoga

Dwa swiatë

Czedë zamknã òczë
Widzã
Malinczé jezorkò
Westrzód złotégò zbòża
Widzã
Stôré dãbë
Chtërné kłaniają sã swiatu
Czëjã
Spiéw skòwrónôszka
Gdzes tam wësok w niebie
Czëjã
Letczi­­ wiew wiatru
Żôlącégò sã w pòlu

Czedë òtemknã òczë
Widzã
Brzedczé bloczi
Pò drudżi stranie darżecë
Widzã
Zmetlałëch lëdzy
Chtërny pòspiéwją nie wiedzec gdze i pò co
Czëjã
Ùrzasłi szemar
setków autułów
Czëjã
Wëcé ògniowé starżë
Chtërna zaòsta w dardze
___
***
Jaczi swiat je mój?

Miłota

Cësza…
Czëjã ją całim rozëmã
Zwòni w ùszach
Wtrekô sã w sérce

Cemnosc…
Wiôlgô czôrnô dzura
A jô westrzód ni

***
Miłota…
Malińczi parmiszek słuńca
Chtëren roznekiwô
Cemnosc ë cëszã
Przeńdzewa dëszã
Wnekô w sérce
Bë bëc tam ju na wiedno

Wanoga

Wiedno jidzesz
W kòmùdny pòrënk
W słuneczny dzéń
W deszczową noc

Czedë wieje letczi wiew
Czedë panëje haj
Czedë szôleje łiskawica

Przez złoté pòla
Przez wësoczé górë
Przez głãbòczé wòdë

Czasã płëniesz pòd prąd
Czasã błądzysz
Czasã chtos cã prowadzy

Czë chcesz
Czë nie chcesz
Nie wiész czë chcesz

Sam
We dwòje
W gromadze

Wiedno jidzesz

Leave a Reply

  

  

  

This website uses cookies to offer you the best experience online. By continuing to use our website, you agree to the use of cookies.