Tuwò mòżeta przeczëtac malińczi sztëczk dokazu s-f NALAZŁÉ W BËTOWIE, jaczi napisôł Jón Natrzecy.
Pierszi dzél
ZAPADŁI ZÓMK
Lotkasta na sztërk zawisła nad zelonyma górama. Dokładno nad ną nôwëższą, na chtërny stojała stôrô drzewianô wieża.
– Zdrzë profesorkù. To je szemrëckô zdrzélniô. Bùczi co rok roscą wëżi a wëżi. Za pôrã lat, czej z wastą bãdzemë lecelë nazôd, nick ju nie dozdrzimë – kąsk zgrëzlëwò pilot zwrócył sã do wësoczégò chłopa, chtëren sedzôł wëstrzód paczétów na slédnym sedzenim lotkastë. Jón wiedzôł, że profesor Armikùra nie chce z nim gadac, a òsoblëwò ò nëch pôrã miesącach, a mòże i latach, jaczé przińdze mu przeżëc w tëch barabónach. Òd czej wëlecelë z Gdùńska badéra le sôrkôł, na Jóna zdrzôł z pańska, jak colemało lëdze ze strefë pòmieszkaniô, abò ti ksãżëcowi, chtërnëch młodi pilot równo nie cerpiôł.
– Za 5 minut lądëjemë w Bëtowie – rzekł Jón, ale ju bez zgrëzlëwòtë. W kùńcu w armikùrowim towarzëstwie przindze mu wëbëc dosc tëli dni.
Lotkasta sadła wëstrzód stôrëch dãbów. Pôrãnôsce métrów dali stojałë kamianno-ceglané mùrë. To béł bëtowsczi zómk. Në pòdzëwianié stôrodôwny bùdowlë mùszelë przełożëc na witro. Słuńce schôdało, a òni nawetka nie ùstawilë generatora dôdżi i namiotów.
– Chiże, profesórkù, chiże – Jón nëkôł badérã, chtëren rëchôł sã jak mùcha w smòle.
– A to, dze? – Armikùra w rãkach dwigôł małi strzébny wôł.
– Òstôwce, a zarô! To je energeticznô jôda. Pòpôli wama rãce! – krziknął ùrzasłi Jón. Czej Armikura chùtkò pòstawił jôdã na zemi, ju spòkójno spitôł:
– Profesór je pierszi rôz òkòma strefë, jo?
– A co?! Dlô mie wszãdze je równo – badéra jakbë nie rozmiôł pëtaniô…
Resztã nalézeta w ksążce. Mòże jã kùpic chòcbë w Wedôwiznie Región
Cëż Wa nó to? Jak sã Wama widzy słowizna? Rôczã do kôrbiónczi!
Në co ma na to – fejn, że cos sã rëchô. Co do słowiznë, to chòba mòże sã domëszlëc ò co chôdô (jô le z jednym słowa mùszã jesz do ładu dońc).
Generalno to mie sã przëpòmnia przë kùńcu tegò tekstu ksążka, jaka móm wicy jakno 20 lat nazôd czëtóną, ùsôdzonô przez rusczi duét pisarsczi, baracënów Strugaccczich (“Пикник на обочине” )
Pòzdrówczi
Mark
Mie sã widzy ë nawetka nié;) To je że żebë wërobic so jakôs òpiniô mùszã przeczëtac wicy. Na tere lepi sã mie widzôl sztëczk dokazu chteren je cali czas robioné a chteren sã ùkôzôl w stegnie….
Czeto sa wnet tak jak przigode Jakuba Wadrowicza nopisóne bez Andrzeja Pilipiuka. Cesza sa, że taczi dokoz nalozł sa w leteraturze kaszebsczi e cekawo jem całosce.
to mògã Tobie pòżëczëc całosc;]
pòzdrówczi!
dodóm jesz, że ksążka ta je dobrim materialã dlô lingwistë. fejn mòżna zbadérowac neòlogiznë, co móm chãc w nôblëższim czasu zrobic;]
pòzdrówczi!!!